Gitte's Paint- and Photogarden: 2015

Dit heb ik geschreven in mijn laatste jaar Ergo (dus 10jaar geleden) Nog wat naïef maar in veel ideeën kan ik me nog steeds terug vinden. Ik denk dat het onderwerp waarover ik geschreven heb nog steeds brandend actueel is.... Naar alle problemen in de maatschappij...

"Één groot woord, voor deze bespreking. Volgens mij het woord waar deze cursus Filosofie voor staat. Durf ik mijn verantwoordelijkheid opnemen of loop ik liever achter de massa aan?

Dit woord is volgens mij de schakel van de problemen in onze maatschappij.

Als je het woord verantwoordelijkheid uitspreekt, krijgen vele mensen al rillingen. Men neemt, of durft zijn verantwoordelijkheid niet opnemen. Mensen lijken wel bang te zijn om verantwoordelijkheid op te nemen. Ze nemen ook geen verantwoordelijkheid op voor hun leven, hun daden, hun mening, …. Staan de mensen vandaag de dag waar ze willen staan in het leven? Ik betwijfel dit. Het aantal depressies, zelfmoordpogingen, … is nog nooit zo hoog geweest in deze westerse maatschappij. Niemand durft rechtstreeks zijn mening geven, maar doet dit anoniem. Men neemt niet zelf initiatief, maar gaat mee met de stroom. Willen we wel verantwoordelijkheid op nemen?

J.P. Sartre geeft aan dat je verantwoordelijk bent voor je eigen beslissingen die je maakt in je leven. Aanvullend hierbij zegt Søren Kriekegaard dat je moet zorgen voor jezelf. Dit is jouw verantwoordelijkheid, het is jouw leven en jij moet ervoor zorgen dat je dit bewaakt.

Met deze filosofen ben ik het eens. Als je iets wil veranderen, begin eerst met jezelf, bij je eigen leven en neem je verantwoordelijkheid hiervoor op.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik zeker géén toonbeeld ben van deze filosofie. Op het vlak van het zeggen wat ik wil in een relatie, mijn eigen leven, … assertiviteit, schiet ik nog veel te kort. Toch heb ik dit met deze lessen te volgen ondervonden dat ik hier tekort in schiet en dat ik, als ik iets wil bereiken dit beter kan zeggen. Ik vind dit toch al een stap in de goede richting en het leven is mijn oefenschool.

Toch kan ik van mezelf niet zeggen dat ik iemand ben die zomaar de massa volgt, ik volg eerder mijn eigen idealen en ideeën. Zo weiger ik pertinent een GSM te kopen, ik heb het niet nodig. Ik moet en wil niet 24 uur per dag bereikbaar zijn, ik wil mijn geld niet geven aan iets dat ik niet gebruik of enkel zou “moeten” hebben om erbij te horen. Ja, een computer heb ik wel, deze heb ik nodig, voor school en voor het mijn vrije tijd, deze wordt dagelijks gebruikt. Zo zie je maar niet alle rage producten zijn zinloos.

Zo heb ik eens voor mezelf op een rijtje gezet wat voor mij belangrijk is, wat ik in mijn leven wil bereiken. Naar mijn mening zit ik op deze moment op de goede weg. Mijn doelen in het leven? Wel, een gezellige thuis, waar ik me goed voel en ten volle kan functioneren, zonder al te veel luxe, mensen rondom mij waar ik mezelf goed bij voel. Ik zou graag verder blijven schilderen en een goede hulpverlener willen zijn t.o.v. mijn cliënten. Al deze doelen zijn bereikbaar en ik weet door aan deze doelen te werken dat ik gelukkig kan zijn. Deze doelen zijn door mezelf opgelegd en niet door de maatschappij, al is dit natuurlijk de lijn die men volgt in de maatschappij. Toch vind ik voor mezelf dat ik niet alle luxe zou kunnen missen, zoals een warm bed, lekker eten, … en ik voor mezelf toch enige zekerheid wil, iets waar ik tot rust kan komen. Maar daar heb je wel kapitaal voor nodig en hier wil ik voor gaan werken.

Langs de ander kant weet ik dat ik hiermee ook meedoe aan het kapitalisme, waar ik zelf niet voor te vinden ben. Ik ga toch trachten dit te compenseren met andere dingen, bv. door goed te kijken naar wat ik koop en waar het vandaan komt. Hiermee bedoel dat je weet welke gevolgen het kan hebben voor anderen. Zo zou ik momenteel ervoor kiezen om geen textiel uit China te kopen, omdat door dit goedkoop textiel in Lesotho voor een werkloosheidscijfer van 40% zorgt. Ook zal ik gemakkelijker bio producten kopen, omdat dit veel beter is op het vlak van pesticiden, ….

Ik vind het erg om te zien dat er vele mensen niet verder zien dan wat er hen wordt voorgeschoteld. Ze kennen vaak amper de gevolgen van hun handelingen. Deze gedragingen hebben natuurlijk zijn gevolgen op sociaal economisch vlak, op politiek vlak en op ecologisch vlak.

Voor de verantwoordelijkheid van het geven van je eigen mening, moet ik Frederich Nietsché bijtreden door te zeggen dat je zowel moet zeggen wat je wilt en dat er meer communicatie moet bestaan. Hiervoor moet openheid tussen mensen bestaan en naar mijn gevoel zit er hier een haar in de boter. Men is zo hard bezig met zijn eigen ding, met het bereiken van materiaal en kapitaal, dat men de tijd niet meer neemt om naar anderen te luisteren. Wat ik vind is belangrijk, de andere kunnen mij niets nieuws bijleren. Is dat zo? Hoe weet je dat als je niet luistert of er niet voor openstaat?

Ik ben van mening dat iedereen zijn verhaal heeft en ik hier dingen uit kan meenemen. Het gaat niet enkel over luisteren, maar ook over kijken, ik zie dat er iets misgaat. Hoewel in onze maatschappij dit vaak verborgen wordt, zijn er toch veel tekenen van te zien. Maar je moet ze natuurlijk wel willen zien en er eens bij stilstaan. wat maakt dat dit gebeurd en wat is mijn invloed hierop, hoe doe ik hierin mee? Tijdens deze cursus zijn me wel wat dingen duidelijk geworden, die ik daarvoor minder zag en beginnen nadenken hoe ik hierin meedoe. Ik schrok van mezelf. Voor het eerste zag ik ook dat ik kan ‘neen’ zeggen. Ik heb een keuze. Al ga ik niet al te plots mijn leven veranderen, toch zijn er dingen waar ik langer bij stilstond. Moet ik wel 38 uren gaan werken als het ook minder kan om rond te komen? Is het wel nodig om alle spullen te hebben, die ik nu bezit? Er is wel wat in de vuilbak gevlogen en er is verandering gekomen in mijn winkelpatroon. Het zijn misschien kleine dingen, toch als iedereen een zou stilstaan en zou nadenken, het zou een wereld van verschil maken. "